İslam dininin temel kaynak ve delilleri olarak ilk sırada Kur’an-ı Kerim’i saymaktayız. İkinci olarak da Sünnet gelmektedir. Genel kanaate göre Kur’an’dan sonra en güvenilir kaynak Buharî ve Müslim’in eseridir. Bu iki eser ehl-i ilmin her zaman dikkatini ve ilgisini çekmiştir. Bunlardan birisi de Sâğânî’dir. Sâğâni, Buhari ve Müslim’deki sahih hadisleri bir araya toplamış ve Meşarıku’l-Envar ismiyle bir eser oluşturmuştur.
İki Hanefi fakih olan Ekmelüddin Bâbertî ve İbn Melek ise bu hadis kitabını şerh edenler arasındadır. Bâbertî’nin Tuhfe’si, İbn Melek’in ise Mebârık adlı eserleri Osmanlı medreselerinde yüzyıllarca okutulmuştur. Fıkhu’l-Hadis olarak yazılmış bu eserlerde; her iki fakihin, beraberce kırk civarı hadiste farklı değerlendirmeleri mevcuttur.
Zaman içinde hadislere bakışıyla eleştirilen Hanefî mezhebinin bu eleştiriyi hak etmediği anlaşılmıştır. Bu iki eser bunun en güzel örneğidir.
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.